"Per Aspera Ad Astra" is a Latin phrase that translates to "Through Hardship to the Stars". This phrase represents the idea that success and achievement often require overcoming big challenges and obstacles. It is a reminder that even in the face of adversity, one can achieve great things through perseverance and determination.

As an indie artist who composes a wide range of music, I've faced my fair share of challenges and obstacles along the way in my artistic journey over the years and through the recording of this album. As if the difficulties that come with trying to survive as an artist in a declining 3rd world country was not enough, I have had to endure technical and financial difficulties, setbacks, often working until early mornings, and many other challenges that I won't go into detail here which made the process challenging and frustrating...

Despite these challenges, I persevered, continued to work towards my goal and remained committed to my vision and the music that I believed in. As a result, I have created an album that represents my journey as an artist and my commitment to overcoming the obstacles that I've faced.

By choosing "Per Aspera Ad Astra" as my album name, I am reminding listeners of the importance of perseverance and determination in achieving something greater than yourself. I am acknowledging the difficulties that I have faced and celebrating the fact that I have overcome them in making this recording. I am also inviting listeners to join me on a journey that celebrates the beauty of music and the resilience of the human spirit in the face of adversity.

"Per Aspera Ad Astra", "Zorluklardan Yıldızlara" anlamına gelen bir Latince ifadedir. Bu ifade başarı ve kazanımların genellikle zorlukların ve engellerin üstesinden gelmeyi gerektirdiği fikrini temsil eder. Bu, en büyük zorlukların karşısında bile insanın azim ve kararlılıkla büyük şeylere ulaşabileceğini hatırlatan bir sözdür.

Çeşitli tarzlarda müzikler besteleyen bir bağımsız sanatçı olarak, yıllar boyunca hem sanatsal yolculuğumda hem de bu albümün kaydedilmesinde birçok zorluk ve engelle karşılaştım. Gerilemekte olan bir üçüncü dünya ülkesinde sanatçı olarak hayatta kalmak için gereken zorluklar bir yana, teknik ve finansal sıkıntılar, öngörülemeyen aksilikler, gün ağarana kadar süren çalışma saatleri ve burada detayına girmeyeceğim daha birçok zorlukla karşılaşmak zorunda kaldım.

Ancak, kendi vizyonuma ve inandığım müziğe sadık kalarak bu zorluklarla mücadele edip, hedeflerime doğru çalışmaya devam ettim. Sonuç olarak, karşılaştığım engelleri aşmamı ve bir besteci olarak yolculuğumu temsil eden bir albüm yarattım.

"Per Aspera Ad Astra" adını albümüm için seçerek, dinleyicilere kendinden daha büyük bir şey başarmak için gereken azim ve kararlılığın önemini hatırlatıyorum. Karşılaştığım zorlukları kabul ediyor ve onların üstesinden gelişimi kutluyorum. Müziğin güzelliğini ve zorluklar karşısında insan ruhunun direncini kutlayan bir yolculuğa katılmaları için dinleyicileri davet ediyorum.

In Xperimentia Asia, I've tried a musical experiment that's never been done before with the help of "Free to Use Sounds" who travels around the world, recording the sounds from different countries and generously shares them on Bandcamp. My goal was, without using any traditional instruments, to come up with a music that's organically born out of this land by transforming the sounds that dear Marcel has recorded in Turkey and turning them into custom musical instruments. For this purpose, some of the sounds I've used include the Eternal Flames of Olympus, the birds of the Pigeon Valley in Cappadocia and the ambience of Grand Bazaar in Istanbul...

The first track of this mini EP is called "Sirens". The reasoning behind this is that the piece begins with the sirens of the Ataturk Memorial Day and these sirens and horns eventually transform into musical instruments that shape up the main theme of the song. Moreover, what you hear throughout is actually what the history of this country is: Xperimentia Asia - in other words "The Asian Experiment" - my musical, Ataturk's "republic" experiment... While the sirens wail, I expect you might catch on the sounds that symbolize the current state of affairs.

And the second track "Silence" follows on from the first one with a calm and quiet ambience that resembles a blank page and an unknown future that's yet to be written...

Xperimentia Asia'da, dünyayı turlayarak ses kayıtları yapan "Free to Use Sounds" desteği ile, bugüne kadar hiç yapılmamış bir deneye kalkıştım: Herhangi bir müzik enstrümanı kullanmadan, sadece sevgili Marcel'in bu ülkede kaydettiği sesleri birer enstrümana dönüştürerek tamamıyla organik bir şekilde bu topraklardan doğan bir müzik ortaya çıkarmak. Bu çerçevede kullandığım seslerden bazıları ise Olimpos'taki sönmeyen ateş Yanartaş, Kapadokya Güvercin Vadisinin kuşları ve Kapalı Çarşı'nın ambiyansı oldu.

2 parçadan oluşan bu mini EP'de ilk parçanın adı "Sirens", yani sirenler. Sebebine gelirsek, şarkı 10 Kasım Atatürk'ü anma günü sırasında çalınan sirenlerle başlar ve devamında bu siren ve kornalar birer müzik enstrümanına dönüşerek parçanın ana temasını oluşturur. Dahası, dinlediğiniz aslında bu ülkenin hikayesidir. Xperimentia Asia - diğer bir deyişle "Asya Deneyi" - benim müzikal, Atatürk'ün Cumhuriyet denemesi...

Cumhuriyet için sirenler çalarken, dinlerken günümüzü simgeleyen kısımları da duyacağınızı umduğum parçanın videosunda, ülkemizde seslerin kaydedildiği bölgeleri göstermeye çalıştım. İkinci parça "Silence"daysa, "Sirens" sonrası henüz yazılmamış boş bir sayfa ve bilinmeyen bir gelecek "sessizlikle" bizi karşılar...

One might wonder the motivations behind my oftenly picking on old Latin terms as my track titles. Well, not many would argue the claim that if one was to delve into the difficult task of inquiring where the traces of our modern civilization lie, he/she would then find it rooted in ancient Rome. Not only in engineering, sanitation, linguistics(see "fasces") or - as Agamben has pointed out in his timeless classic "Homo Sacer" - modern law, but also in social organization and political structure, the imperium of Rome still exists. A quick glance at the current American political landscape with its aquila(eagle), senate and the two main parties that resembles the "optimates" and "populares" - of whom Trump would have made them proud - and the names of its cities, the borrowing needs no questioning. That being said, in a similar cushion to a Nietzschean "revaluation of all values", I would like to point out the shallow waters that we constantly find ourselves drowning in, in contrast to what once was a vast, deep ocean...

The term "Cursus Honorum" - Latin for "course of honor" - was a concept designed as a "ladder of offices" for the Roman nobility. In other words, what we now call "career" was at one point of time a difficult, edgy, long climb to immense power and responsibility. In an era of conquest and survival, and Gods and prophecies, with all its symbolism and mysticism, each step to Consulship came with a sense of great achievement and meaning, and an opportunity to contribute to the lands of Romulus. Whilst the Roman machine expanded until the edges of the known world, the sagas and the legends singing their praises; the sense of being part of something much greater than himself surely must have felt like a purposeful and meaningful life to the ancient noble.

The modern man on the other hand, has been left out to rot in a meaningless loophole called "career". He has been reduced to chasing the illusions of grandeur, all for empty titles with little context if any and a mere capacity for more consumption. Unlike the past when it was the norm, not the exception, to wear many hats and practice art, physical training, philosophy, warfare, rhetoric and politics, we are thrown into the world to become cogs in the machine, with an id number, soon to be replaced with another. The so-called "career steps" start at a rotten tree that bears no fruit... I don't propose - as any sane person would affirm - going back in time and reviving millenials old ancient traditions, however that shouldn't stop us to look for other ways to free ourselves from the sometimes invisible chains of modern life...

Derived from the Greek word "eumeria" by the philosopher Aristotle, Euemeria is a term that means "Beautiful Day" used by the thinker to explain the distinction between "bare life (zoe)" and "socio-political life (bios)". He describes the serenity and sweetness as "Euemeria-Beautiful Day", which is felt only in a simple life that the action of "being / living" accrued, independent from the yokes and strains of social / political life - in the community. Therein lies the reasoning for my choosing of this word as the name of the album; settling in a small town of 10.000 inhabitants in the countryside where I could produce new works without any constraints (due to the growing discontent and dissapointment I was experiencing towards the value system and the corruption of the society that I live in)...

So what does all this have to do with our current reality, the pandemic? In the face of this justified question, I assert the following argument: The only thing left in our hands when we are obliged to be deprived of the streets and the social interaction in our usual daily lives is our "bare / naked" lives - the breathing and the consciousness. In other words, the involuntary suspension of social (political) life and the reduction of man to a biological organism. The main question to be asked here is how many of us were satisfied with the existing organization of our society before the pandemic had started in the first place... The soaring degeneration in this particular country and the dominant socioeconomic conjuncture in the world - where the social structures that the modern man finds himself struggling to exist in - have been already showing signs of decadence in recent years (yellow vests, refugee influx, mass suicides, etc.) In the face of such a crisis that has brought the synthetic/artificial state apparatuses to the brink of collapse, perhaps our only comfort has become to still be able to breathe (zoe), and it is partially in our own hands to turn these quarantine days into "Beautiful Days". For many of us, that have had lost our way in often pointless rush of daily / social life, now, at a time when we are left alone with our own selves and when all "Objectivity" is a pandemic, it is crucial for us "subjects" to strive for leading more intellectual lives in the hopes of finding some meaning through all this. While time has slowed down, many good books that have not yet been read, many good movies not been watched and many good music that have not been listened to are waiting for us.

Filozof Aristo'nun Yunanca "eumeria" kelimesinden türettiği Euemeria, düşünürün, insan yaşamının "yalın hayat(zoe)" ve "sosyo-politik yaşam(bios)" ayrımını açıklarken kullandığı "Güzel Gün" anlamına gelen bir terimdir. Toplum içinde yaşamın - sosyal/politik yaşam - beraberinde getirdiği sınırlar, zorunluluklar ve baskıların boyunduruğundan bağımsız, sadece "Hayatta olmak/Yaşamak" eyleminin tahakkuk ettiği basit/sade bir yaşamda hissedilen huzur ve dinginliği "Euemeria-Güzel Gün" olarak betimlemiştir. Benim de albüm adı olarak bu kelimeyi seçme sebebimin ardında, içinde bulunduğumuz toplumun değer yargıları ve yaşayış alışkanlıklarındaki yozlaşmaya karşı duyduğum rahatsızlık ve hoşnutsuzluktan dolayı geçtiğimiz yıl sonunda 10.000 haneli, kırsalda küçük bir kasabaya yerleşerek toplumun dayatmalarından uzakta, özgürce yeni eserler üretebileceğim bir yaşayışa başlamam yatar...

Peki tüm bunların şu anki gerçekliğimiz olan pandemi ile ne ilişkisi var? Bu haklı soru karşısında şu savı ileri sürüyorum: Zorunlu olarak sokaktan ve alışagelmiş yerleşik hayatlarımızdaki sosyal etkileşimden mahrum kaldığımız şu günlerde elimizde kalan tek şey "yalın/çıplak" hayatlarımız; yani nefes alıp veriyor olmak ve benliğimiz. Başka bir deyişle, sosyal(politik) hayatın istem dışı bir şekilde askıya alınması ve insanın biyolojik bir organizmaya indirgenmesi. Burada sorulması gereken esas soru ise pandemi öncesindeki toplumsal yapılaşmamızdan kaçımızın memnun olduğu konusu... Hem yaşadığımız ülke bazındaki yozlaşma, hem de dünyadaki genel sosyoekonomik konjonktür içinde modern insanın kendini var olma mücadelesi verirken içinde bulduğu dekadant sosyal yapılar zayıflık semptomlarını son yıllarda fazlasıyla göstermekteydi(sarı yelekliler, mülteci sorunu, toplu intiharlar, vs.) Velhasıl; tamamı suni/sentetik sistem aygıtlarını çöküşün eşiğine getiren böylesi bir kriz karşısında belki de tek avuntumuz hala nefes alıp verebiliyor olmak(zoe) haline gelmişken, bu karantina günlerini "Güzel Günler"e dönüştürüp, kısmen anlamlandırabilmek bizlerin kendi elinde. Birçoklarımız nicedir günlük/sosyal hayatın çoğu zaman anlamsız koşuşturmacalarında yollarımızı kaybettik. Şimdiyse kendi benliklerimizle başbaşa kaldığımız, tüm "Nesnelliğin"in pandemi olduğu bir zamanda, daha düşünsel yaşayan öznelere evrilmek hayatlarımızın bir anlam ifade etmesi açısından büyük önem arz ediyor. Zaman bu kadar yavaşlamışken henüz okunmamış birçok iyi kitap, izlenmemiş birçok iyi film ve dinlenmemiş bir çok iyi eser bizleri bekliyor.